Prabhu |blogs

’பல் போனா சொல் போச்சு’ இல்ல? பொண்டாட்டி வந்தாலும் போச்சுன்னு சில பேர் வாதிடலாம். ஆனால், நான் உடல்கூறு ரீதியா பேசுறேன், Post trauma எல்லாம் நம்ம டிபார்ட்மெண்ட் இல்ல. பல்லு போனா சொல்லோட போச்சுன்னா பரவாயில்ல, பல ருசியான உணவுகளையும் எடுத்துட்டு போயிடும். அப்புறம் முறுக்கை மிக்ஸியில் அடித்து சக்கரை கலந்து ஸ்பூனில் சப்பி சாப்பிட வேண்டியதான். எனக்கு 'பல்’வேறு உபாதைகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. ஆனால் ஒரு ஆச்சரியம் என்னவென்றால் இதுவரை பல்வலி என்ற ஒன்றை மட்டும் அனுபவித்ததில்லை.

பலகாலமாக என் ஆஸ்தான பல் டாக்டர், ‘பிரபு, எப்ப வந்து பண்ணிக்கிற?’ எனக் கேட்டுக்கிட்டே இருந்தாரு.
”டாக்டர், இது என்ன கல்யாணமா?” என கேட்டேன்.
“ஒரு வகையில அப்படித்தான். பயப்படுறியே?”
”பண்ணனும்னு ஆச்சு. பண்ணிருவோம்”
”என்னைக்கு வர்ற?”
“திங்கள்?”
“டன்.” “டாக்டர், வலிக்குமோ?”
சிரிச்சுகிட்டே, “கட்டெறும்ப விட கம்மியா தான் வலிக்கும்.”
மையமாய் ஆட்டிவிட்டு வந்தேன்.

அடுத்த நாள் 5 மணி குறிச்சிட்டாங்க. வந்தப்போ அவர் ஜன்னலைத் தாண்டிதான் வரவேற்பு அறைக்கு போகனும். அவர் ஆனந்த விகடன் படிச்சுகிட்டு இருந்தார். அவருக்கென்ன, பல்லு என்னது. ஒருத்தனும் இல்லை என்றாலும் கொஞ்சம் சீனுக்காகவோ என்னவோ உட்கார வைத்திருந்தார். கொஞ்சம் வார்ம் அப் எக்ஸர்சைஸ் செய்து கல்லில் கத்தியைத் தீட்டி, இடுக்கியை விரித்து விரித்து மடக்கி லெதர் ஜாக்கெட்டின் ஜிப்பை கழுத்து வரை இழுத்து விடுவது எல்லாம் என் மனக் கண்ணில் ஓடியது. அதுவரை செம இண்டரஸ்டிங்கான 2007 குட்டி விகடன் ஒண்ணுல, ‘கற்றதும் பெற்றதும்’, ‘ஹாய் மதனெ’ல்லாம் படிச்சிட்டிருந்தேன். அவசர அவசரமாக ஒரு சுடிதார் அணிந்த பெண் உள்ளே ஓடினார். பிறகு என்னை உள்ளே அழைக்க, அங்கே போனால் அந்த சுடிதார் பெண் முகமுடி அணிந்து இருந்தார். திடீரென பார்த்ததும் ‘பக்’கென இருந்தது.
”என் செயின கழட்டி கொடுத்துடறேங்க”
“வாட்?” என்றார்.
“ஒண்ணுமில்ல டாக்டர்”
“பிரபு, நான் ஒரு கன்ஸல்டிங் டாக்டர் கூப்பிடிருந்தேன்ல, இவங்கதான், அது”
இத்தோட என்னை பேச்சில இருந்து கழட்டி விட்டுட்டாங்க.
"வாய நல்லா திற. ஆங்.. அப்படியே வச்சிரு”
“மகேஷ், முந்தா நாள் நல்ல மழை இல்ல?”
“ஆமா டாக்டர், நேத்தும் பெஞ்சிருந்தா கொஞ்சம் வெப்பம் குறைஞ்சிருக்கும்”
ஒரு திருகு ஊசியை அந்த முகமுடி ஒரு மிஷினில் மாட்டி, வாயினுள் விட்டு அந்த பல்லில் கடைய ஆரம்பித்தார். Bore போடும் முறைதான். சைடில் நர்ஸ் வைத்த் குழாய் தண்ணீரை வெளியேத்திக் கொண்டிருந்தது.

”மகேஷ் டாக்டர்,  மழை பெஞ்சப்போ ஒரு பேஷண்ட் விட்டுப்போச்சே?”
“இவருதான் அது”
“ஓ. அன்னிக்கு ஒரே ட்ராஃபிக் சார். ஒரு சின்ன மழை பெஞ்சதுக்கு பெரியார் பஸ் ஸ்டாண்டில பைக் சீட்டு வரை தண்ணி.”
“ஆமா, மழை நீர் வடிகாலே சரியில்ல”
”வாய மூடிறாத” என்றார் என்னைப் பார்த்து.
வாயில் இருந்து நுனி வளைத்த சிரிஞ்ச் எடுத்து பல்லிலிட்ட துளையில் என்ன பீச்சினார். கொஞ்சம் பெரிய திருகு ஊசியை மாட்டினார். பிறகு விட்ட இடத்தில் இருந்து நீண்ட நேரமாக உரையாடல் தொடர்ந்து கொண்டிருந்தது. இன்னொரு முறை ஊசி பீச்சல், இன்னும் பெரிய ஊசி போட்டு குடாய்தல் எனத் தொடர்ந்தது. பேச்சும் தான். ’ஏன்யா,  ‘Pulp Fiction' மாதிரி பேசிட்டே இருக்கீங்க’. கடைசியில அளவு செக் செய்ய ஒரு விரல்கட்டை குச்சி நாலை வாயில் சொருகும் போதுதான், ‘அட, இவ்வளவு பெரிய ஓட்டை நாலு எப்ப போட்டாங்க’ன்னு இருந்தது. 
“நர்ஸ், அதை சுட வைங்க”
நர்ஸ் ஒரு சின்ன கம்பியை சூடு பண்ணினார், சுத்தம் செய்த இடத்தை ஸ்டெரிலைஸ் செய்ய.
“எதுக்கு ரெண்ட சூடு பண்ற?”
“நீங்க ரெண்டு கேப்பீங்க.”
“ஆங்?”
“நீங்க ரெண்டு கேப்பீங்க”
“நான் தான் டாக்டர்?”
“நான் தான மேடம் நர்ஸு?”
”ஏய், முதல்ல நீ படிச்சு முடிச்சுட்டயா?”
பக்கத்தில் இன்னொரு டாக்டர், “போன மாசம் தான்”
நான், ”டாக்டர், அப்ப போன மாசம் வரைக்கும் எனக்கு போலி நர்ஸா?” என்றேன்.
”ஏய், நீ வாய மூடாத!”
”போன மாசம் வரைக்கும் எனக்கே போலி நர்ஸ் தாம்பா!”, என்றார் மகேஷ்
”அப்படிதான், திரும்ப மூடக் கூடாது”, என்றது முகமுடி.
என் கலவரத்தைப் பார்த்த நர்ஸ், “சும்மா இருங்க டாக்டர். ஏற்கனவே நர்ஸ் தான். இது மேல் படிப்பு.”
மகேஷே வந்து ஓட்டையை அடைத்தார்.

”அவ்வளவுதான். வந்து சேர்ல உக்காரு”
“இவ்வளவுதானா?”
“ஏன் வருத்தமா இருக்கா? கடவாப் பல்லு ரெண்டு சும்மாத் தான் இருக்கு புடுங்கிருவோமா?”
“இல்ல டாக்டர்...”
“இருக்குன்னு சொல்றேன்ல”
“அய்யோ, நான் Root canal Treatmentன்னதும் ஒரு வகை சைனீஸ் டார்ச்சர் எதிர்பார்த்தேன்”
“இந்த காலத்துலயா? இன்னும் ஏதோ நாங்க பல்ல குரடு வச்சு புடுங்கறதாவே கற்பனை பண்ணிகிட்டு இருக்கீங்க.”
"டாக்டர், உங்களுக்கு என்ன கைமாறு செய்யப் போறேன்னு...”
 ”உங்கப்பா கோவிலுக்கு போகும் போது ஃபீஸ் வாங்கிக்குறேன். நீ போய்டு வா”

இதை எழுதி இரண்டு வாரத்துக்கும் மேலேயே ஆகிறது. இதே டைட்டில அப்ப வச்சு எழுதிருந்தா என்ன நினைச்சிருப்பீங்க? அப்ப ஏதோ சண்டையாமே? என்ன பிரச்சனைன்னே எனக்குத் தெரியாது. என்னவோ போங்க! இன்னும் நிறைய எழுத வேற வேற விஷயங்களை எழுத பிளான் இருந்தது. பட், அந்த விஷயங்கள் எல்லாம் பின்னால் போயிடுச்சு. இப்ப, நான் பெங்களூரில் காலேஜ் சேர்ந்துட்டேன். அதுக்கே நேரம் சரியாப் போகுது. பெங்களூர்வாசிகளே, ரோட்டில என்னய மாதிரியே யாரையாவது காதில் எம்பி3 பிளேயருடன் பாத்தீங்கன்னா, அது நான் தான். தைரியமா வந்து பேசலாம். ஆனால், சில விஷமிகளின் வயித்தெரிச்சல் காரணமாக நான் பெங்களூர்வாசிகளுக்கே தெரியாத பெங்களூரைத் தாண்டி ஒரு இடத்தில் இருக்கும் கேம்பஸில் தான் படிக்கிறேன் என்பதால் அடிக்கடி சிட்டி குள்ள வரமுடியப் போவதில்லை. காலேஜ் பேரைப் பற்றி கேக்காதீங்க. அப்பதான், அப்பப்ப rip செய்ய வசதியாக இருக்கும்.

கடைசில கருத்து சொல்லனுமே. அசிங்கமான படம் எடுத்தாக்கூட நம்ம ஊரில சொல்வாங்களே! தயவுசெய்து பல்லுல ஏதாவதுன்னு உடனே காட்டிடுங்க. பல் பிடுங்கறதோ, Root canal treatment ஓ ரொம்ப வலிக்கவே இல்லை. பல்ல ரெண்டு தரம் விளக்குறத விட முக்கியமான விஷயம், எந்த சமயத்திலயும் பல்லுல எந்த உணவுப் பொருளையும் தங்க விடாதீங்க. அதுதான் சிம்பிளான விஷயம். அப்புறம் தப்பித் தவறி பல்லில் குழி இருந்திட்டால், அடைச்சிடுங்க. அப்படியே, ஸ்கிரீன் மேல கங்கை அமரன் படம் போல ஒரு மஞ்சக் கலரில் கூப்பிய கை வந்து வணக்கம் சொல்லுறதா கற்பனை பண்ணிக்கோங்க.